وضیت موجود

 :جند روز پیش مقاله علیرضا رضایی رو دیدم تو بالاترین یک ایمیل براش زدم و مقالشو نقد کردم تو وبلاگمم گذاشتم
آقای رضایی سلام
من خیلی سعی کردم تو وبلاگت پیام بگزارم اما نشد واسه همین ایمیل زدم
من تا حدودی با هات موافقم اما حدودش خیلی زیاد نیست
اول
راستش اول باید بگم شما همه چیز را در آن مقاله( با واقعیت کنار بیایید) گفتی الا اینکه چه راه حلی دارید؟
راه پیشنهادی شما چیست؟
دوم
بنظر شما از 25 بهمن چه چیزی باید نصیب ما میشد؟
آیا انتظار داشتید حکومت یکروزه سقوط کنه؟
ایران تونس نیست مصر هم نیست که رسانه آزاد وجود داشته باشد و چند دوربین و چند صد خبرنگار روی میدان تحریر باشد
شرایط هر کشور با کشور دیگر متفاوت است
ایران شاید حتی لیبی هم نباشد
مسیر تغییرات در هر جا مختص خود همان کشور است 
سوم
در رابطه با قطع شدن اس ام اس ها و غیره
ما همه روز 25 بهمن شاهد قطع شدن تلفن ها در محدوده تجمع و حتی بیشتر از محدوده  و تا اواخر شب بودیم
حال آنکه اساسا این قطعی تلفن یا اس ام اس نشانه چیست؟
چهارم
شما دوست داری ما در چه فازی بریم؟
مبارزه مسلحانه؟
حمله به پادگان ها یکبار برای همیشه؟
آیا بنظر شما به نتیجه میرسیم؟
اگر اینگونه بود مجاهدین خلق به نتیجه میرسید
جدا از شرایطی که الان در مصر و لیبی و تفاوت هایش میبینی در همان انقلاب 57 هم حرکت مردم بمرور شکل گرفت و فقط در آخرین ماه مبارزه مسلحانه بود چون خمینی باور داشت باید انقلاب و آگاهی به تمام توده ها نفوذ کند
پنجم
باور کن تنها راه ما همین مسیر و عمق بخشیدن به جنبش و گسترش آگاهی است
چه بسیار کسانی بودند که تا همین سال گذشته با همین حکوت بودن و الان با اونها نیستند
نوری زاد بزرگترین مصداقش هست
وبسیار نوریزاد های دیگر که گمنام هستند
ششم
در شرایطی که حکومت پشت دین سنگر گرفته که اگر حکومت برود دین مردم از بین میرود
یا روزی هزار بار از تلویزون و رادیو و روزنامه هاشون مارو متهم به مزدوری آمریکا و انگلیس و اسراییل میکنن(و ار اونجا که بخاطر سابق تاریخی ایران)برای بسیاری این حرف براشون  قابل قبول است
شما فکر نمیکنید که ما با آگاهی دادن در همین مسیری که میرویم میتوانیم جلوی این سد رو بگیریم؟
اون جنگ نرمی که حکومت میگه درست همینه که نمیخواد طرفدارانش با واقعیت روبرو بشن و ریزش کنن؟
شما فکر نمیکنی چرا حکومت بعد از تظاهرات پارسال این همه وبلاگ نویس تربیت کرد؟
حکومت بدنبال بزرگتر کردن نقاط ضعف ماست  
حرف آخر
بنظر شما بعد از 25 بهمن ما تحقیر شدیم یا آن حکومتی که یکسال مردم رو میکروب سیاسی میخوند و میگفت همه چیز تمام شده و حکومت در مقابل این میکروب ها واکسینه شده؟
مگر نه اینکه مرتب میگفتند این فتنه مرده؟
آیا بنظر شما کمترین دستاورد 25 بهمن دهن کجی به تمام این حرف ها نبود؟
این مسیر باید ادامه پیدا کنه و ما نباید با کوپکترین عدم موفقیتی سرخورده بشیم و یا با یک موفقیت از خود بیخود بشیم